چرا فرانک باید پشتوانه ی اصلی پولی باشه؟
شاخص سنجش ثروت به خصوص برای یهودیان که بسیار انسانهای مقتصدی هستند فرانک است یهودیان زمانی که در سال ۲۰۰۸بحران اقتصادی تمام دنیا رو فراگرفت به خصوص از کشور امریکا اغاز شدیهودیان دقیقا ۴۸ساعت قبل از اینکه اون بحران اقتصادی رخ بده ثروت خودشون رو از بورس نیویورک خارج کردن واین نشون دهنده ی اینه که یهودیان این رویدادو از قبل پیش بینی کرده بودن و از روی این اتفاق وقتی یهودیان شاخص سنجش ثروت خودشون روفرانک قرار میدن ینی اینکه فرانک باید معیارتمام ارزهای دنیا باشه؛ چرا همیشه میگن اگه میخواید پولاتون ایمن باشه برید در بانکهای سوییس پس انداز کنید به این معنی نیست که هرکس که فرانک بخره سود میکنه فرانک مبدا اقتصاد و مختصات ارزها است و همیشه یک نمودار رو بر مبنا اون میتونیم ثابت درنظر بگیریم و این دلیل نمیشه که تو فرانک بخری سود میکنی یا ضرر میکنی در واقع کسی که فرانک میخره نه ثروتش بیشتر میشه و نه ثروتش کمتر میشه؛
اما در اقتصاد ما که ارزش ریال روز به روز کمتر میشه ما میتونیم فرانک یک معیار میتونه باشه که ما اون رونسبت به تمام ارزها شاخص قرار بدیم که متوجه بشیم ارزش دارایی هامون کم شده یا زیاد شده؛
اگر میخوایم سود کنیم باید سیاست های دوره ای داشته باشیم و اگر بخوایم ثروتمون کم بشه باید بیایم بهدصورت دارایی های بلند مدت ینی یه سبد دارایی درست کنیم و اون رو رهاش کنیم به حال خودش به این شکل ما قطعا ضرر میکنیم؛
کشوری مثل ایران به دلیل اینکه یک کشور کاملا وارداتی است و وارد کننده است هرچقدر ارزش پولمون بیاد پایین بیشتر ضرر میکنیم ما اگربخوایم سود بکنیم ارزش ریال رو باید افزایش بدیم قدرت ریال رو باید بالا ببریم که متاسفانه تا امروز این اتفاق نیفتاده؛
فرض کنیم که ما ۹۰ میلیون پول نقد داریم و میخوایم راجع به اون یه برنامه ریزی کنیم چیکار باید بکنیم؟ اکثر مردم همیشه دنبال ماکسیمم کردن سود دراز مدت هستند و به فکر اینن که تهش چی میمونه شخصا گذاشتن پول توی بانک با سود خیلی کمتر رو انتخاب میکنم چون میتونم با پولم بازی کنم و بهترین انتخاب هارو در زمانی که لازم دارم انجام بدم ترجیح میدم که همیشه پول نقد تو حسابم باشه تا این که بیام به سود دراز مدت فکر کنم.
برای کسی که بخواد ماکسیمم عملکردش رو توی زندگی داشته باشه و ثروتمند بشه بهتره که با پولش کار بکنه؛
کلا تفکر ثروتمند بودن به این شکله که به پس انداز باید به دید یک منبع برای تزریق نقدینگی به زندگی اصلی نگاه کرد به دید یک ضربه گیر برای مشکلات الانمون نه به دید یک بیمه ی دراز مدت یا منبعی که ازش انتظار سود داشته باشیم؛
ما یه سری کارای ضروری داریم که همین الان باید تکلیفش مشخص بشه و یسری کاراهای مهم که تاثیر عمده روی زندگیمون میتونن بزارن کارای مهم و ضروری مثل:تصادف در بیمارستان و… یا کارهای مهم وغیر ضروری مثل یادگیری یک مهارت که تاثیر مهمی تو زندگیمون داره ولی الویت اول وضروری ما نیست مثل رفتن به کلاس زبان یا باشگاه رفتن و اهمیت دادن به سلامتی یا خرید یه خونه بزرگتر با ارامش بیشترو…
در واقعد کارای ضروری رو میشه کارهایی دونست که انجام ندادنش ضرر فوری زیادی داره در مقابل کارهای مهم کارهایی هستن که سود زیادی داره ولی در دراز مدت این اتفاق میفته؛
حالا یه سری کارها هم هستند که ضروری غیر مهمن مثل روتین های دست و پاگیر که تاثیرمهمی روی اینده ی ما ندارن تنش عصبی ایجاد میکنن مثل پرداخت اجاره خونه قبض اب و برق و پرداخت قسط هاو…
کارهای غیر مهم غیر ضروری هم مثل رفتن به سینما رفتن به گردش با دوستان که هیچ سودی برای ما ندارن؛
خیلی از مشکلات با پول حل میشه و داشتن نقدینگی زیاد خیلی مهم تر از داشتن پس اندازهای پر سود واین اتفاق معمولا تو بیوگرافی خیلیایی که به ثروت رسیدن هست که جایی مجبور میشن ریسک بکنن وکل پولشون رو یکجا بیارن توی شرایط کاری که دارن انجام میدن و یه سود بسیارقدرتمندی رو برای خودشون ایجاد بکنن که در زندگیشون بسیار تاثیرگذار خواهد بود.
سرمایه گذاری و پس انداز کردن پول برای روز مبادا اصلا مفید نیست صرفا یه عدد تو بانک که تا روز مرگ اون تو میمونه وبعد ارث میرسه به یکی دیگه.
باید پس انداز روی شخص خودمون وتخصص و توانایی خودمون یا مهارت ها یا کسب وکارمون باشه؛
از پس انداز مادی باید استفاده کرد تا در روند سرمایه گذاری ها روی شخص خودمون وقفه ایجاد نشه اینم یه مدل دیدگاهه که شاید ارزش فکر کردن روش داشته باشه الزاما هم شاید گزینه ی ایده الی نباشه وبستگی به نوع زندگی هر شخص ممکنه درست باشه
