مبایعه نامه واژهای است که تقریبا همهی افراد جامعه آن را شنیدهاند و آنچه که در ابتدا با شنیدن این واژه به ذهن خطور میکند مبایعه نامهی املاک است.
مبایعه نامه سندی عادی است که به وسیلهی آن خریدار و فروشنده درخصوص مال مورد معامله با یکدیگر توافق میکنند با این توضیح که در مورد زمان و مکان تحویل مال و متقابلا نحوهی پرداخت ثمن تعهداتی را قبول می کشند.
در جواب به این سوال که تفاوت مبایعه نامه و قولنامه چیست باید عرض کنیم که ، مبایعه نامه فقط مخصوص املاک نیست بلکه برای خرید و فروش مثلا خودرو هم استفاده میشود غیر از خودرو در خصوص خرید و فروش هر مالی از قبیل آهن یا گوشی موبایل یا هر مال دیگری میتوان از بیع نامه استفاده کرد. دو طرف در مقابل یکدیگر تعهداتی را قبول میکنند به این خاطر است که اگر فقط یکی از طرفین تعهداتی را قبول کند آن سند دیگر بیعنامه نیست.
مبایعه نامه(بیع نامه) یک سند عادی است .در تفاوت سند رسمی با عادی که مبایعه نامه هم جزو آن است باید بگوییم که سند رسمی در برابر همهی افراد قابل استناد است ولی سند عادی فقط بین دو طرفی که آن را منعقد کردهاند و قائم مقام آنها الزام آور است.
حتی در خصوص املاک که قانونگذار تنظیم سند رسمی را به موجب قوانین ثبت اجباری کرده است به محض انعقاد مبایعه نامه خریدار مالک می شود چون در حقوق ایران اصل بر رضایی بودن عقود است ولی چون به موجب قوانین ثبت فقط کسی که نامش در دفتر ثبت اسناد به موجب تنظیم سند رسمی ثبت شده به عنوان مالک شناخته میشود اگر سند رسمی تنظیم نشود شخص خریدار در آینده برای اثبات مالکیت ممکن است با مشکلاتی مواجه شود.
قولنامه و تعریف آن
گاهی افراد قصد خرید یا فروش مالی را دارند، ولی مقدمات آن فراهم نیست، مثلاً خریدار پول کافی ندارد و یا فروشنده باید نسبت به مفاصا (تصفیه) حساب های شهرداری و دارائی و غیره اقدام نماید در این حالت طرفین، قراردادی عادی تنظیم می نمایند و در آن متعهد می شوند در زمان و مکان مشخصی (دفتر اسناد رسمی) حضور یابند و با شرایط تعیین شده در قرارداد معامله را واقع سازند. به این قرارداد تنظیم شده قولنامه می گویند.
گاهی اوقات خریدار و فروشنده قصد انجام معامله ای را در آینده دارند ولی شرایط انجام آن فعلا مقدور نیست فلذا نوشته ای را بین خود تنظیم می کنند تا در زمان مشخصی در آینده به آن عمل کنند که به آن نوشته قولنامه می گویند.
برای مثال ؛ خریدار قصد خرید خانه ای را از فروشنده دارد که ثمن معامله ( مبلغ ) کافی نمی باشد که فی مابین خود قولنامه ای را تنظیم میکنند و خریدار مبلغی را به عنوان بیعانه به فروشنده می دهد و الباقی ثمن را در تاریخ های ذکر شده در قولنامه پرداخت می کند و بعد از اتمام آن ، نسبت به تنظیم سند و انتقال مالکیت اقدام می کنند.
گاهی شرایطی به وجود می آید که برای خرید و فروش ملک، مقدمات اولیه و لازم فراهم یست، به طور مثال پول کافی وجود ندارد و یا فروشنده بسیاری از کارهای مفاصا حساب شهرداری و کارهای دارایی را به طور کامل انجام نداده است.
در این شرایط قراردادی عادی مابین طرفین تنظیم می شود که در آن متعهد می شوند در زمان و مکان مشخصی حضور یافته و با شرایطی تعیین شده در قرارداد معامله را انجام دهند. به چنین قراردادی قولنامه می گویند.
تفاوت مبایعه نامه و قولنامه چیست؟
آن چه را که در زبان حقوقی مبایعه نامه می گویند همان چیزی است که در عرف قولنامه نام دارد، و نمی توان بر این اساس که لفظ قولنامه و مبایعه نامه باهم متفاوت است آثار حقوقی متفاوتی را برای آنها وضع کرد. در مورد مبایعه نامه به محض اینکه قرارداد منعقد شد، لازم است وجهی را به فروشنده پرداخت کنید و فروشنده در ازای دریافت وجه، باید سند مبایعه نامه را به شما ارائه کند.
اما در مورد قولنامه نباید به محض تنظیم قرارداد، وجه را به فروشنده پرداخت کنید بلکه شما با این تعهد نامه در واقع از فروشنده قول خواهید گرفت که تا آماده کردن وجه اولیه، مال را به کس دیگری نفروشد.
بنابراین قولنامه به معنی مالکیت خریدار نیست.
برخی قولنامه را مرکب از دو واژه قول و نامه می دانند و این بدان معنی است که، به موجب قول مکتوب نمی توان اجبار متعهد را به انجام دادن تعهداتش درخواست کرد، از طرفی برخی مبایعه نامه را مرکب از دو کلمه خرید و فروش می دانند و معتقدند که بر اساس آن اجبار متهعد مبایعه نامه به انجام تعهداتش را می توان درخواست کرد ، لکن مبایعه نامه و قولنامه در نظر قانون یکی بوده و تفاوت حقوقی در قانون با یکدیگر ندارند (هر دو مشمول ماده 10 قانون مدنی و الزام آور برای هر یک از طرفین).
ضمانت اجرای قولنامه همانند دیگر قراردادهایی است که طرفین برای انجام تعهداتی مابین خود تنظیم کرده اند، و این نوع از قرارداد ها در دادگاه نیز معتبر بوده است؛ و به موجب آن باید مفادش اجرا گردد، که با استفاده از قولنامه در قانون می توان طرف مقابل را به انجام تعهداتش مجبور کرد.
ماده 10 قانون مدنی به افراد اجازه داده است تا هر قراردادی را که مایلند بین یکدیگر منعقد کنند البته با این شرایط که مفاد قرارداد مخالف نظم عمومی جامعه و قوانین و مقررات نباشد .
این ماده قانونی منجر به شکل گرفتن انواع مختلفی قرارداد نامعین شد که هر کدام در شرایط ویژه ای تنظیم شده بودند مثل قولنامه که حاصل ماده 10 قانون مدنی است . در مقاله قولنامه چیست درباره قولنامه و هدف از انعقاد آن صحبت کردیم اما یکی از موضوعاتی که در اینجا می خواهیم به آن بپردازیم تفاوت قولنامه و مبایعه نامه است . از این رو در این مقاله موارد فرق بین قولنامه و مبایعه نامه را بررسی می کنیم .
سوالات متداول
شرایط فسخ یا ابطال مبایعه نامه چیست؟
هنگام تنظیم قرارداد یا مبایعه نامه چه اسناد و مدارکی را از طرف مقابل بخواهیم و چگونه به اصل بودن آنها اطمینان حاصل کنیم؟
معامله معارض چیست و تاثیر آن در اعتبار قولنامه دستی به چه صورت است؟
با چه کسانی میتوان مبایعه نامه را تنظیم کرد؟
چقدر این پست مفید بود؟
روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!
میانگین امتیازات 0 / 5. تعداد آرا: 0
اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهید.
متاسفیم که این پست برای شما مفید نبود!
اجازه دهید این پست را بهتر کنیم!
به ما بگویید چگونه می توانیم این پست را بهبود دهیم؟
نظر شما برای ما مهم است ❤️